در زمان‌های دور انسان‌ها با توجه به زندگی روزمره و زیست در کنار دیگر مخلوقات کره خاکی، دیگر خلایق اطراف خود را برای تامین نیازهای ضروری زندگی انسانی مورد آزمایش قرار می‌دادند، درخت‌ها جایگاه ویژه‌ای در زندگی انسان‌ها داشتند و دارند، بالطبع با ارتباط مستمر و همیشگی انسان با چوب درختان، خصوصیات گونه‌های مختلف درخت و کاربرد بهینه هر کدام از این گونه‌ها کمک زیادی در استفاده از چوب این درختان در تولیدات مصنوعات چوبی ایجاد می‌نماید، در چوب گونه‌های مختلف درختان بر طبق منطقه رشد و آب وهوای سالیانه آن منطقه بافت‌های سلولی مختلفی ایجاد و طبیعتاً خواص فیزیکی متفاوتی ایجاد می‌گردد.
یکی از خاصیتهایی که برای استفاده از چوب درختان مورد توجه قرار گرفته است مقاومت سطحی و سلولی چوب‌ها در مقابل ضربات و لهیدگی‌ها می‌باشد. با توجه به استفاده مکرر از چوب‌های گونه‌های مختلف در نقاط مختلف کره خاکی و بررسی مقاومت به ضربه‌پذیری و له‌شدگی در مقابل عوامل محیطی باعث ایجاد یک تکنیک و روش کاربردی در بین نجّاران کشورهای منطقه، اروپا گردید. سازندگان اجناس چوبی متوجه شدند بعد از ساخت اجناس چوبی در نقاطی از آنها که قبلا خراش یا تورفتگی ایجاد شده بود پس از چند روز اثر فرورفتگی و برجستگی از بین رفته است. پس از آزمایش و آزمون‌های متعدد متوجه شدند در برخی گونه‌ها سلول‌های چوب توانایی ترمیم و برگشت به حالت اول را دارا می‌باشند.
صنعتگران حرفه‌ای و باهوش از این قابلیت برای ایجاد تکنیک برای رفع عیوب ایجاد شده در حین کار خود استفاده کردند. در گذر زمان این تکنیک تبدیل به روش و متد برجسته‌کاری در تولید انواع ورق‌های چوبی تزئینی گردید. (Embossing metod)
برای درک بهتر این تکنیک ساختار سلولی و شیمیایی چوب مدنظر قرار می‌گیرد. سه جزء اصلی ساختمان چوب شامل سلولز % 50-45 همی سلولز % 25-20 لیگنین % 30-20 می‌باشند. لیگنین یک ملات طبیعی نگهدارنده سلول‌های چوب در کنار هم می‌باشد. لیگنین باعث استحکام و سختی در بین سلول‌های چوب می‌شود با تغییر درصد این ماده در چوب‌های گونه‌های مختلف سختی چوب‌ها تغییر می‌کنند. در تکنیک برجسته‌کاری عامل اصلی کاربردی لیگنین می‌باشد. حالت لیگنین در دما و رطوبت‌های مختلف متغیر است: با گرم و سرد شدن و زیاد و کم شدن رطوبت محیط این ماده واکنش‌های برجسته‌ای در چوب ایجاد می‌کند.
حدود 60 هزار گونه درختی در کره خاکی موجود است در این بین معمول‌ترین و پرکاربردترین گونه‌های درختی توسط انسان‌ها در طی زمان برای کاربردهای گوناگون انتخاب شده‌اند. در اروپا بیشتر صنعتگران چوب از گونه هایی مثل راش، افراء، توس، نمدار، توسکاء، آسپن در تولیدات لوازم چوبی استفاده می‌نمایند. مقاومت‌های فیزیکی و سختی این چوب‌ها در تکنیک برجسته‌کاری مورد آزمایش قرار گرفته و نتایج ایده‌آلی ایجاد گردیده است. گونه‌های راش و افراء پس از قرار گرفتن در تستها‌ی مختلف حرارتی و رطوبتی بهترین چوب‌ها برای تولید صفحات برجسته چوبی تشخیص داده شدند. پس از این مرحله برش‌هایی از زوایای مختلف تنه این گونه‌ها گرفته و به مدت 10 دقیقه در معرض بخار و سپس به مدت 30 دقیقه زیر فشار پرس قرار گرفتند . نحوه جاماندگی‌های ایجاد شده در سطوح قطعات چوب مورد بررسی قرار گرفت.
درنتیجه مقاومت به لهیدگی و برگشت سلولی در این دو گونه مورد تایید قرار گرفت و هیچگونه تغییری در ساختار و ساخت دیواره سلولی ایجاد نگردید و در نقاطی که لهیدگی ایجاد شده بود هیچگونه از هم گسیختگی و تنشی ایجاد نشده بود.
و در مرحله بعد انتخاب ابزارهای مناسب برای ایجاد برجستگی‌ها و ایجاد نقوش مختلف در حیطه آزمایش قرار گرفتند. جنس، شکل و حالت قرار گرفتن و مقدار فشار اعمال شده ابزارها روی صفحات چوبی، تنوع بسیاری از نقوش ایجاد می‌نمایند، پرکاربردترین شکل و نوع ابزار برای ایجاد نقوش منظم هندسی سیلندرهای چرخشی با برجستگی‌های طراحی شده می‌باشند. ایجاد نقوش در این سیلندرها به نسبت فشار ایجاد شده توسط پرس مقدار تورفتگی و بیرون زدگی قطعات الوار چوب را تعیین می‌نمایند.
